“ Sakrament namaszczenia chorych i kapłaństwo.

Sobór Watykański II przypomina iż sakrament namaszczenia chorych nie jest tylko udzielany umierającym ale także ludziom chorym, w starszym wieku lub znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci. Jednakże w polskim społeczeństwie nadal panuje przeświadczenie iż jest to ostatnie namaszczenie dlatego zwykle zwleka się z wezwaniem księdza do chorego i gdy podczas załatwiania formalności pogrzebowych kapłan pyta kiedy zmarły był ostatnio u sakramentów świętych / pokuta, komunia święta/ rodzina odpowiada że dawno, a kiedy pada następne pytanie dlaczego państwo nie zadbaliście aby wezwać księdza odpowiada się żeśmy myśleli iż on jeszcze nie umrze, że jeszcze pożyje dlatego tego nie uczyniliśmy. W każdym szpitalu, zakładzie opiekuńczym, więzieniu jest ksiądz kapelan który może udzielić tego sakramentu dlatego jeśli nie poprosi o to sam zainteresowany, powinna uczynić to rodzina najbliższa. Zdarzają się także nagłe przypadki / wypadek, nieszczęście, zrządzenie losu/ dlatego trzeba wezwać kapłana aby udzielił tego sakramentu który może podźwignąć cierpiącego i dać zbawienie umierającemu. Człowiek chory wymaga szczególnej opieki. Sam Pan Jezus okazywał wielka troskę o ludzi chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych. Dlatego Kościół opiekę nad ludźmi chorymi zawsze uważa za swoje szczególne zadanie. Dzięki tej pomocy sakramentalnej chory może nie tylko znosić lżej dolegliwości choroby, lecz także ją przezwyciężyć i odzyskać zdrowie, jeżeli jest to pożyteczne dla zbawienia jego duszy. A jeżeli jest to potrzebne choremu, sakrament namaszczenia odpuszcza mu grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty. Przy tym sakramencie należy ze stanowczością podkreślić że namaszczenia chorych udziela się tylko osobom żyjącym.

Często się zdarza że rodzina przypomina sobie aby udzielić tego sakramentu już po śmierci i dzwoni do księdza aby przybył i namaścił już zmarłego bo niedawno umarł a koś powiedział iż jeszcze kilka godzin po śmierci można to uczynić. Jest to karygodna postawa i jej unikajmy bo to nie przystoi prawdziwym i wierzącym chrześcijanom. Przy tej okazji trzeba jeszcze powiedzieć iż w każdej parafii praktykuje się zwyczaj odwiedzania chorych w Pierwsze piątki miesiąca. Kapłan udaje się do tych osób chorych które ze względu na swój stan zdrowia nie są w stanie przyjść do kościoła a pragną żyć w łączności z Jezusem Chrystusem. Dlatego proszę w swoich parafiach zgłaszać takie osoby i powiadomić księdza aby przybył do domu chorego. W tym celu należy podać imię i nazwisko chorego, jego adres i aktualny stan zdrowia. Dobrze by było aby w godzinach kiedy ksiądz odwiedza chorych ktoś był w domu, otworzył drzwi, wspólnie uczestniczył w modlitwach. Kapłan w domu wyspowiada, udzielił namaszczenia chorych i sakramentu eucharystii. Święty Jakub Apostoł ten sakrament ogłosił i wyraźnie go poleca nam wszystkim wiernym w słowach :

„ Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone”        

Ważną sprawą dla wspólnoty wierzących w Chrystusa jest także dbanie o nowe powołania kapłańskie i zakonne. Kościół ciągle potrzebuje młodych duszpasterzy którzy w zastępstwie Chrystusa – Głowy wypełnialiby misję nauczania, uświęcania i kierowania – byli pasterzami ludu Bożego. Kapłaństwo hierarchiczne zostało przeznaczone tylko dla niektórych wiernych którzy spełnią  wymagania stawiane przez Kościół i otrzymają przez tak zwaną sukcesję apostolską ważne święcenia kapłańskie.

Ważnie przyjmuje święcenia kapłańskie :

1.tylko mężczyzna

2.musi być ochrzczony

3.odznaczać się właściwymi przymiotami

4.złoży właściwe dokumenty / podanie i życiorys, świadectwo dojrzałości w oryginale , orzeczenie lekarskie , zdjęcia, kserokopia dowodu osobistego i opłata rekrutacyjna/

Często zgłaszają się do kancelarii parafialnej młodzi ludzie którzy pytają o sakrament kapłaństwa, o warunki jakie trzeba spełnić aby go otrzymać. Kapłan powinien w takiej rozmowie zorientować się czy dany kandydat ma nieskażoną wiarę, kieruje się prawą intencją, posiada wymaganą wiedzę, cieszy się dobra opinią u wiernych oraz ma nienaganne obyczaje i wypróbowane cnoty. Jeśli spełnia te wymogi trzeba może wielu spotkań, rozmów aby upewnić takiego kandydata do decyzji pójścia za Chrystusem i wstąpieniem do seminarium duchownego. Wielka rolę także odgrywa tu rodzina w której wychowuje się i przygotowuje do kapłaństwa kandydat. Bo jakie polskie rodziny tacy polscy kapłani którzy będą prowadzili lud sobie powierzony do Boga.

Chrystus w Ewangelii mówi do nas :

„ Żniwo wprawdzie wielkie ale robotników mało. Proście Pana żniwa aby wyprawił robotników do swojej winnicy”.

Módlmy się w naszych parafiach gorliwie i wytrwale aby młodzi ludzie którzy słyszą głos Boży i chcą pójść za Chrystusem podjęli tą decyzję. Współczesny świat potrzebuje świętych i dobrych kapłanów którzy będą służyć ludziom i prowadzić do zbawienia powierzone ich trosce dusze ludzkie. Oby w naszym dekanacie znaleźli się też młodzi ludzie którzy w tym roku po napisaniu pozytywnie matury pójdą do Warmińskiego Seminarium Duchownego Hosianum w Olsztynie i oddadzą się na służbę Bogu i ludziom. 

                                                                         Ks. Andrzej Wysocki